Het is een donderdag in maart, ik ben net terug van een uurtje sportschool als ik een appje krijg: "Goedemorgen Andrea, ik heb een aanvraag in Middelburg. Heb jij vandaag of morgenvroeg tijd voor deze ouders? ❤️" Het is een berichtje van stichting Still, waar ik vrijwilliger ben om ouders met een overleden kindje, een waardevolle herinnering mee te geven.
Natuurlijk ligt er net een méga stapel was klaar om opgevouwen te worden en mijn to-do lijst is enorm, maar toch moest ik dit gevoelsmatig gewoon doen. Ik had alleen op dat moment zelf nog ruimte in de agenda, de middag stond al vol afspraken en de volgende dag zou ook niet lukken, dus ik stuurde dat ik meteen kon komen als dat voor de ouders uitkwam.
De ouders geven direct aan dat het goed is en dat ze het fijn vinden als er iemand kan komen.
De coördinator van de stichting stuurt me de contactgegevens zodat ik er naartoe kan gaan, en ik zie meteen dat ik deze ouders ken! Eerder mocht ik ze al fotograferen bij een vorige zwangerschap en gezinsfoto's van ze maken. Ik ben ineens extra dankbaar dat ik deze opdracht mag doen, want ik wil ze heel graag een mooie herinnering meegeven aan dit kindje.
Bij aankomst is de moeder eerst nog wat verbaasd dat ik het ben, maar meteen ook heel dankbaar dat het een bekend gezicht is, want het is toch wel even spannend! Ze vertelt dat ze getwijfeld hebben of ze foto's wilden, maar dat ze toch bang is dat ze anders later spijt krijgt. Dat begrijp ik volkomen, en we praten eerst even over wat er gebeurt is. We bespreken ook wat ze graag op de foto willen hebben, en starten met het kijken naar hun kleine meisje. Wát een perfect wondertje is zo'n kindje toch al, ook al was de zwangerschap nog niet eens op de helft..
Intussen krijg ik ook een heel klein, maar práchtig kistje te zien, wat de opa van dit kindje heeft gemaakt, met een hele waardevolle binnenzijde, van stof die nog van zíjn moeder is geweest. Zo mooi om te zien hoe geliefd dit kindje is door de hele familie, ook al mocht ze nooit ouder worden...
--- Let op! ---
Hier volgen enkele foto's van deze reportage. Deze worden in overleg gedeeld met toestemming van de ouders. Op deze foto's is een overleden babytje te zien van ca. 18 weken in de zwangerschap.
Veel kindjes worden na de geboorte volgens de watermethode in een schaal met water geplaatst zodat het kindje mooi in vorm blijft. Zo kan de familie afscheid nemen en hun kindje goed bekijken.
Een reportage als deze is altijd heel dubbel. Ik ben dan uiteraard blij dat ik iemand kan helpen aan een waardevolle herinnering aan hun kindje, maar je voelt en ziet ook het verdriet van ouders en eventuele broertjes/zusjes. Ik ben er ook elke keer weer stil van hoe mooi zo'n mini-mensje al is rond deze termijn in de zwangerschap. Wát een wonder..
ความคิดเห็น